مواجهه قرآن با کافران(۴)

مواجهه قرآن با کافران(۴)
در این نوشته در ادامه نکات سوره مبارکه علق به بیان نکته چهارم که در واقع بیان راهبرد قرآنی در مواجهه با کافران لجوج و طغیان‌گر است می‌پردازیم.

۴.معاندانی که نسبت به رفتار مؤمنان و عبادات و مناسک ایشان حالت تهاجمی دارند و سعی می کنند افراد مومن را از انجام اعمال دینی باز دارند و با گفتار و رفتار خود آن ها از این اعمال نهی می کنند با آنها چه باید کرد و چگونه سخن گفت؟
ابتدا باید به آنها گوشزد کرد که شما با چه دلیلی مومنین را باطل و خود را حق می‌پندارید؟ اگر مؤمنین بر مسیر هدایت باشند و دعوت به پرهیزکاری و راه درست نمایند شما چه جوابی خواهید داشت؟ ( ارایت ان کان علی الهدی او امر بالتقوی)
در ادامه هم باید او را به آینده شومی که برای چنین معاندانی در نظر گرفته شده است هشدار دارد و تصویر سازی کاملی از اوضاع چنین افرادی  به ایشان نشان داد. قرآن چه تصویر سازی عجیبی در این سوره دارد؛ می‌فرماید: آن زمانی که او را با پیشانی می‌گیرند و به سمت آتش جهنم می‌برند! به خاطر همه گناهان و خطاهایی که مرتکب شده است. او به خاطر این همه دروغ  و گناه  که پیش روی خودش می‌بیند هیچ دفاعی نخواهد داشت و به ناچار باید این ذلت را بپذیرد. در زمانی که هیچ کس توان یاری اور ا ندارد.
 با مقایسه جالبی که در آیات پایانی این سوره خداوند انجام می‌دهد به معنای واقعی، فقر و ذلت افراد لجوج را به رخ،  می‌کشد. خداوند می‌فرماید: شما هر که را دوست دارید صدا کنید و فرا بخوانید ما هم نگهبانان جهنم را فرا می‌خوانیم!
 قطعا هر که را صدا کنند هیچ نفعی به حال آن‌ها نخواهد داشت و این مأمورین شعله‌های داغ جهنم هستند که دعوت خدا را لبیک می‌گویند و چنین شخصی را به ذلت جهنم می‌کشانند.(فلیدع نادیه سندع الزبانیه)