خداوند هر گناهی را می آمرزد؟

إِنَّ اَللّٰهَ لاٰ یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَ یَغْفِرُ مٰا دُونَ ذٰلِکَ لِمَنْ یَشٰاءُ وَ مَنْ یُشْرِکْ بِاللّٰهِ فَقَدِ اِفْتَرىٰ إِثْماً عَظِیماً  ﴿النساء، 48﴾ خداوند (هرگز) شرک را نمی‌بخشد! و پایین‌تر از آن را برای هر کس (بخواهد و شایسته بداند) می‌بخشد. و آن کسی که برای خدا، شریکی قرار دهد، گناه بزرگی مرتکب شده است. مضمون آیه بالا در جای دیگر قران یعنی در هن سوره نا آیه 116 با ان تعبیر نیزآمده است. إِنَّ اَللّٰهَ لاٰ یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَ یَغْفِرُ مٰا دُونَ ذٰلِکَ لِمَنْ یَشٰاءُ وَ مَنْ یُشْرِکْ بِاللّٰهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلاٰلاً بَعِیداً  ﴿النساء، 116﴾ خداوند، شرک به او را نمی‌آمرزد؛ (ولی) کمتر از آن را برای هر کس بخواهد (و شایسته بداند) می‌آمرزد. و هر کس برای خدا همتایی قرار دهد، در گمراهی دوری افتاده است. در مورد این دو آیه به یک سوال باید پاسخ دهیم.اینکه خداوند شرک را نمی آمرزد ووغیر آن را می امرزد به چه معناست؟یعنی مشرک حتی اگر توبه کند توبه او قبول نمی شود؟یعنی امکان دارد گناهان غیر از شرک بدون توبه مورد آمرزش قرار بگیرد؟ در پاسخ به این سوالات باید به نکات زیر توجه داشته باشیم: 1:هر گناهی با توبه مناسب با آن آمرزیده می شود.حتی اگر شرک به خداوند باشد.اینکه درای ن آیه شریفه می فرمایدخداوند مشرک را نمی آمرزد یعنی اینکه بدون توبه هرگز گناه شرک آمرزیده نمی شود. 2:گناهان به غیر از شرک ممکن است بدون تو به هم آمرزیده شود.قرآن م فرماید : إِنَّ اَلْحَسَنٰاتِ یُذْهِبْنَ اَلسَّیِّئٰاتِ ذٰلِکَ ذِکْرىٰ لِلذّٰاکِرِینَ  ﴿هود، 114﴾ حسنات، سیئات (و آثار آنها را) از بین می‌برند؛ این تذکّری است برای کسانی که اهل تذکّرند! یعنی انسان گنه‌کاری که گناه را کنار می‌گذارد و به انجام کارهای خوب‌رو می‌آورد خداوند گناهان او را می‌آمرزد.

ضرورت تفسیر تطبیقی

ضرورت تفسیر تطبیقی 1: اکنون در دهکده جهانی هستیم.تبادل اطلاعات بسیار سریع شده است.وباید بروز در صحنه بود واز افکار وعقاید حق شیعه دفاع کرد. 2: دفاع مودبانه ومتقن ومقتدرانه از مکتب اهل بیت -لزوم گفتگو ونقد مودبانه حتی  با وهابیت حافظ شیرازی تفسیر بیضاوی اهل سنت را تدریس می کرده است. 3:رفع تردیدها واتهامات از ساحت شیعه. مثلا سنی می گوید :شیعه روایات تحریف دارد.شما به اهل سنت نشان می دهی که انها هم در اتقان سیوطی روایات تحریف دارند.

معنای تفسیر قرآن کریم

التفسیر (و هو بیان معانی الآیات القرآنیة و الکشف عن مقاصدها و مدالیلها) المیزان فى تفسیر القرآن    ج‏1    4      بیان یا مصد ر ثلاثی مجرد ویا مصدر باب تفعیل به معنای متعدی است. و از این جهت به تعریف خلل وارد می کند که آیا تفسیر فهمیدن معنی ایات است یا فهماندن معنی ایات.کشف عطف تفسیری است بر بیان وبه نظر می رسد تفسیر همان فهمیدن است تا فهماندن.معنای معانی ،مدالیل ومقاصدالدلاله:   در لغت:اعلام واعلان   ...دلالت سه طرف دارد -دال-مدلول-مدلول علیه  در معنای اصطلاحی مدلول حذف می شود.بلکه یک دال ومدلول علیه با قی می ماند.وبر اثر کثرت اصطلاح به ان مدلول می گویند.دود می شود دال واتش که مدلول علیه است می شود مدلول. لفظ دال ومعنی می شود مدلول.لفظ=مایلفظ به.....معنی=در لغت یعنی هم اسم مفعول به معنای مقصود وهم مصدر میمی به معنای اسم مفعول می تواند باشد. به معنای مقصود است. در اصطلاح یعنی الصوره الذهنیه ازحیث مقصود بودن لفظ. که خود این دوگونه است گاهی مقصود بودن شانی است وگاهی مقصود بودن فعلی است. در شانی ظرفیت وقابلیت لفظ است.در فعلی یعنی فعلیت وهمان معنایی که الان دارد. یک معنی در مقام وضع ویک معنا در استعمال داریم. در مقام وضع معنای شانی است ودر مقام استعمال به نحو فعلیت است.دلالت لفظ بر معنا دوگونه است1:تصوریهیعنی معنای این لفظ جدای از متکلم چه می باشد2:تصدیقیه در جایی است که شخص بیدار وهوشیار خبر می دهد به امدن زیدمثلا.تفسیر کشف از مدالیل تصدیقیه است.ومدالیل تصوریه پایه مدالیل تصدیقیه است. مدلول تصوری با علومی همچون لغت اشتقاق وصرف ونحو در ارتباط است.یعنی معنای این لفظ جدای از متکلم چه می باشد. در تفسیر ابتدا باید معنای تصوری لفظ جدای از اراده متکلم مشخص  شود. مباحث الفاظ اصول برخی مربوط به مدالیل تصوری  وبرخی مدالیل تصدیقیه است.مقاصد:به معنای اسم مفعول است. ودلالت تصدیقیه می باشد.مدالیل  ک هم مدلول تصویقی وهم تصوری است عطف عام بر خاص است. تفسیر:فهمیدن معانی تصوری وتصدیقی قرآن کریم می باشد.