آثار مثبت تربیتی بحران کرونا در ساحت های مختلف 
1. ساحت اعتقادی: 
ضررو و نفع به دست خداوند است و هیچ برگی از درخت نمی افتد مگر اینکه نزد خداوند معلوم و مشخص است. در روزگاری که انسان برای کشف بهترین داروها و پیچیده ترین اعمال جراحی، تلاش می کرد و می تاخت؛ بیماری به سراغش آمد که برای آن درمانی ندارد تا این حقیقت برای انسان روشن شود که انسان در عین اینکه مخلوق تکریم شده خداوند است اما ضعیف است. و نباید با مقداری علم و پیشرفت و تکیه بر مادیات احساس استغناء و بی نیازی از خداوند کند. خدا در آسمان و زمین خداوند است و در همه حالات خوشی و ناخوشی به او محتاج هستیم.

 توسل به اولیاء و بندگان معصوم خداوند از بهترین راه برای رسیدن به اوست  رحمت و محبت الهی را به شفاعت پیامبر و فرزندان معصومش و مولا امیرالمومنین بخواهیم و بدانیم که شفا به دست خداوند است که بر لسان و دست و توجه به پیامبر و امام و امامزاده و بندگان خوبش جاری می کند.  قبر امام و امامزاده و حرم و درب و دیوار زیارتگاه مقدس و متبرک است اما آن کسی که باید به او توجه داشته باشیم خود صاحب قبر است اگر درب حرم بسته شد درب خانه امام همیشه باز است.اگر درب حرم بسته شد اما توسل و کمک خواستن و ارتباط قلبی با امام همیشه برقرار است. یاد گرفتیم که امام رضا علیه السلام را بیشتر از حرم و قبرش دوست داشته باشیم. یادگرفتیم به جای توجه به حرم و قبر امام به خود امام توجه کنیم. به امید روزی که با معرفت به زیارت حرم امام هم برویم.

ساحت عقلانی:
در دین ما یعنی مکتب اهل بیت، ارزش عقل به اندازه یک پیامبر است همانگونه اگر دستور پیامبر را اطاعت نکنیم عذاب می شویم اگر از دستور عقل اطلاعت نکنیم توبیخ و عذاب در انتظار ما است.
در بحران کرونا یاد گرفتیم به همان اندازه که باید متعبد و تسلیم در برابر دستورات دین باشیم به همان اندازه عقلانیت را در زندگی جاری کنیم. به همان اندازه که با تبرک به درب و دیوار حرم، شفا دردها را از خدا می خواهیم به همان اندازه برای حفظ جان انسان ها و دور کردن بیماری درب های حرم را می بندیم و از راه دور عاشقانه خدا را عبادت و امام و امام زاده را زیارت می کنیم.

ساحت اجتماعی: 
رفتارهایی که از جمع مردم بروز پیدا می کند ارزش ها و فرهنگ  جامعه خواهد بود. یک انسان به همان میزان که برای خود و خانواده اش مفید است باید برای جامعه و سایر انسان ها باید مفید باشد. ایثارگری و تلاش هایی که این روزهای کرونایی در بخش های مختلف. در ایران عزیز شاهد هستیم یک حرکت عظیم فرهنگی اجتماعی هست که باعث ثبت شدن شاخص های جدیدی در جامعه شناختی و حرکت های مثبت اجتماعی خواهد شد. با تدبیر و حکمت یک رهبر شجاع یک صف عظیم اجتماعی برای مقابله شکل گرفت که صف های ایثارگری و فداکاری را شکل داد.
البته این درس مهم را برای ما یاد آوری کرد که برای سوق جامعه به سمت خیر و سعادت گاهی اجبار و زورقانون لازم است. اگر برخی انسان ها را در جامعه رها کنند هم خود و هم دیگران را آسیب می زنند. چقد گفتند و خواهش و التماس کردند که سفر غیر ضروری نروید و بازارها را تعطیل کنید ولی باز بعضی انسان ها کر و کور بودند و بی توجهی کردند. پس برای اینکه یک جامعه به سمت بهشت و سلامت و سعادت بخواهد پیش برود باید برخی آسیب ها و هنجار شکنی ها را با قانون های سخت گیرانه مهار کرد تا به کل جامعه آسیب نزند. 
البته و صد البته این روزها حقیقت شیرین و مترقی امر به معروف و نهی از منکر که در واقع برخواسته از اهمیت رفتارهای یک جامعه نسبت به یگدیگر است از همیشه روشن تر شد.
ادامه دارد...