صفات اخلاقی حضرت فاطمه زهرا در قرآن کریم(3)
خوف از خداوند و قیامت
بیان مسئله
خوف به معناى ترس و انتظار چیزى ناخوشایند به واسطه علایم ظنّى یا علمى است.[1]
و از رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله رسیده است که فرمود:
رأس الحکمة مخافة اللّه.
رأس حکمت خوف از خدا است.
خوف عبارت است از تألّم و سوزش قلب به سبب تصور امرى ناخوشایند که انتظار مىرود در آینده به انسان وارد بشود. خوف نیز از سه عنصر علم و حال و عمل تنظیم مىشود .منظور از علم، آگاهى و اطلاع از چیزى است که سبب وقوع آن امر ناخوشایند است. مثلا کسى که در حقّ سلطانى جنایتى کرده و در دست او گرفتار شده از طرفى خوف کشته شدن دارد، و از جانبى احتمال عفو و رهائى مىدهد. خوف او ناشى از آن است که جنایت خویش را بسى بزرگ مىبیند، و مىداند که شاه شخصا انسانى غضب آلوده و انتقامجوست، و خود را مىنگرد که هیچ حسنهاى ندارد که بتواند اثر جنایتش را محو کند. این شخص چون مىداند که مجموعه این عوامل به مرگ او منتهى مىشود قلبش قرین درد و رنج مىگردد، و این حالت همان خوف است.
خوف از خدا گاهى به سبب شناخت خدا و صفات او، و گاهى به علّت کثرت جنایت و ارتکاب معاصى، و گاهى به سبب همه اینها به اضافه شناخت عیوب نفس و جلال پروردگار مىباشد. پس کسى بیشتر از خدا مىترسد که خدا را بهتر شناخته است و لذا نبى اکرم صلى اللّه علیه و آله و سلّم مىفرماید: من بیش از همه شما از خدا خوف دارم .[2]